Je doet alles intuïtief en voelt dingen van nature aan. Je vertrouwt letterlijk de hele dag op je gevoel. Je hebt nog niet geleerd om na te denken of hetgeen je voelt of doet wel ‘handig’ is.
Op school is er af en toe wel ruimte om je fantasie de ruimte te geven, toch is het allergrootste deel van je schooltijd ingevuld met leren via de ‘linkerhersenhelft’. Deze linkerhersenhelft staat voor het ‘denken’ en het ‘rationele’. Hier komen cijfers en teksten binnen en dit wordt ook getoetst.
De vraag is: wat is van een grotere waarde, authenticiteit of economische waarde? Je eigen gevoel volgen door NEE te zeggen als je dit voelt of je toch maar aanpassen?
Een voorbeeld over leerkrachten in deze tijd
In mijn beleving wordt iemand leerkracht omdat hij of zij van binnenuit voelt en weet, dat hij/zij graag anderen iets wil leren en kennis wil overdragen. Dit gevoel is intrinsiek en vaak een zielsmissie.
Buiten het specifieke vak dat door deze leerkracht gegeven wordt, is de werkelijke missie iemand ‘zien’ en talenten helpen ontwikkelen. Iemand iets bijbrengen en verder begeleiden op zijn of haar pad.
De keuze voor de functie van leerkracht is dus authentiek, het past bij wie je bent en wat je wilt doen.
Het hoe en op welke manier echter wordt grotendeels weer bepaald door een opleiding of school. Of door andere leerkrachten in het vak. Door de omgeving dus. Ook hier raak je weer verwijderd van je eigen radar en ga je je aanpassen aan de omgeving en ‘hoe het hoort’ en aan de voorgeschreven regels.
Dat het nu crisis is in het onderwijs is niet zo gek. Want… leerkrachten komen steeds meer in conflict met hun eigen authenticiteit en hetgeen van hen gevraagd wordt. Hoofd versus gevoel zijn niet meer in evenwicht.
Zoveel irreële doelen, prestaties en verslagen worden er gevraagd. Waar blijft dan de tijd voor het gewoon kunnen kijken vanuit je gevoel en intuïtie naar kinderen? Vanuit je werkelijke authenticiteit?
We vertalen het als ‘werkdruk’, maar in de kern is het eigenlijk de strijd tussen je eigen authenticiteit en hetgeen je gevraagd wordt te doen. Deze strijd is nu niet leuk, maar op zichzelf weer heel erg leerzaam. Er wordt nu letterlijk een kentering gevraagd in het schoolsysteem en dat uit zich op deze manier.
De oplossing is dus niet ‘meer geld of een hoger salaris’ om deze innerlijke strijd gaande te houden, maar met elkaar besluiten, dat dit niet langer meer zo kan doorgaan. Dat je wil werken vanuit je eigen kracht en authenticiteit, waarbij de doelen en eigen inbreng weer in evenwicht zijn.
Een voorbeeld over leidinggevenden
Ook in het zakelijke leven wordt steeds meer authenticiteit gevraagd.
Vroeger waren er bijvoorbeeld meer leidinggevenden die hun macht inzetten om ‘er boven te kunnen staan’. Dat werkt wel op korte termijn, maar werkt uiteindelijk niet motiverend voor de medewerkers die hun eigen authenticiteit in hun werk willen neerzetten.
In deze tijd merk je, dat medewerkers steeds meer authentiek leiderschap vragen. Iemand die ‘echt’ is en handelt vanuit zijn eigen intrinsieke motivatie om anderen te begeleiden op het werk. Liever iemand die hen coacht en hen begeleidt op het werk, hun talenten en creativiteit stimuleert en authenticiteit van medewerkers op prijs stelt, dan iemand die zegt hoe het allemaal precies moet gebeuren zonder ruimte voor eigen inbreng.
Wil je echte draagvlak, zoek het eens in authenticiteit. Medewerkers voelen in deze tijd steeds beter aan, wie authentiek is en wie niet. Wie ze willen volgen en wie niet. Authentiek leiderschap schept dus ook ruimte voor authenticiteit bij de medewerkers zelf. En creëert meer creativiteit en innovatieve ideeën. Een mooie win-win situatie lijkt mij.
Terug naar Authenticiteit
Welk voorbeeld je ook neemt, in welke situatie ook, in deze tijd is er een behoefte om weer terug te keren naar authenticiteit. Nog niet altijd bewust, maar zeker onbewust. We verlangen naar iets, dat niet buiten jezelf op te lossen is. Het is allemaal in jezelf te vinden. Op zich een geruststellende gedachte, want je hebt daar niets of niemand buiten jezelf voor nodig.
Zelf begeleid ik voornamelijk op authenticiteit, want dat is in mijn beleving de kernoplossing voor vele situaties. Terug naar de bron, terug naar jezelf. Vanuit deze bron kan dan weer zoveel creativiteit stromen. En wordt er vanuit deze bron zoveel aangereikt voor diegene die zijn of haar intuïtie en gevoel weer durft te volgen. En voor diegene die zichzelf durft te zijn.
Zoals Rumi, filosoof en dichter, al schreef in 1258 ‘as you start out on the way, the way appears’.
Dus zet vandaag weer de stap naar je eigen authenticiteit en volg vervolgens de weg die zich voor je opent.
.JPG?ph=5be1fdaa10)