transformatie door belichaming

Door te verankeren ín het lichaam en minder te focussen op de ego-denkgeest kan er een enorme transformatie ontstaan. Veel spiritualiteit wordt nog beoefend vanuit de denkgeest met zijn verhalen en geloofssystemen. Er wordt gewerkt met andere werelden en energieën terwijl er geen goede gronding is in het eigen lijf. Gedachten, overtuigingen en de identiteit worden hierdoor vaak versterkt.

In de spirituele wereld kan men redelijk bewust zijn, maar toch nog in verhaal gaan. Vooral wanneer niet wordt gezien dat de ander een reflectie is van zichzelf.

Voorbijgaand aan onze verhalen en overtuigingen, wetend dat veel niet waar is wat wij denken, voelen en vinden, vinden we de weg weer terug naar ons lichaam. We mogen met onze kern-energie weer zakken in het lijf, en het hoofd ‘even laten voor wat het is’. Het belichamen van onze kern-energie maakt dat de zoektocht naar verlichting ophoudt. We keren weer terug in het leven en in ons yinne lichaam.

Deze verbinding stelt ons in staat dieper te voelen en te doorzien dat we niets anders hoeven dan alles aan te kijken. Het is begrijpelijk dat in deze tijd, waarin er veel lijden is, we pijnen en emoties in hokjes willen stoppen. We willen het een plek geven en vervolgens werken we aan onszelf om er vanaf te komen. Dit werken aan onszelf noemen we in de spirituele wereld verlichting en ontwaking. Maar wat als we eerst gewoon eens beginnen met elke emotie die we van binnen voelen te accepteren? Dan ont-dekken we dat pijnen en emoties die ooit ons leven beheersten, ook gewoon door ons heen kunnen stromen. Dat het gewoon energieën zijn die vrij door ons heen stromen en uiteindelijk worden gereleased zodat het systeem niet verstopt raakt. Wanneer we de pijnen naar het hoofd sturen voor verwerking, gaat het naar de plek van verhalen, hokjes-plaatserij. En dan kost het bakken met energie om dit aan te gaan.

Spiritualiteit kan echt een hoofd-ding worden.‘Identificeer je niet met je lichaam’ en ‘onthecht je van je lichaam’ zijn bekende spirituele boodschappen. Echter, met ons lichaam dragen we ons Zelf. Het hoofd haalt ons er juist vaak van weg.

Juist wanneer we belichaamd leven voelen we heel bewust de vrije stroom van sensaties, emoties en gedragingen door ons lichaam stromen. Deze natuurlijke wijsheid willen we toch niet missen? Willen we naar een toestand bewegen die minder levendig is en onderdrukkend voelt? Of willen we vol-ledig en voluit leven en het leven door ons heen laten stromen? Voluit lachen, huilen, verwonderen, geraakt worden. Gewoon de energieen laten stromen wanneer we het voelen opkomen.

Laat we ons vooral raken door dat wat we in ons hart en lichaam ontdekken. Levendig ontdekken hoe hart, lichaam en de wereld elk moment opnieuw in elkaar overgaan. Hoe meer we ons energie belichaen, des te meer we geneigd zijn tot compassie voor, verbinding met en oog voor de wereld om ons heen.

Dit wederzijds ontvouwen van innerlijke bewustwording en uiterlijke expressie is de sleutel tot het begrijpen van de verbinding tussen belichaming en spiritualiteit.