LEVEN ZONDER RUIS VAN HET BREIN

Wanneer we het leven vanuit het hoofd benaderen dan komen we in de extreme dualiteit terecht en verliezen we onze kernenergie en dus onze innerlijke krachtbron. Dan worden we snel uit ons centrum gehaald. Wanneer we echt in onze kern-energie aanwezig zijn dan zijn we niet of nauwelijks vatbaar voor andere energieën dan zijn we veel minder beïnvloedbaar. Maar wanneer we de energie terugtrekken in het yange hoofd dan zijn we niet meer verticaal uitgelijnd en komen we in de extreme dualiteit terecht. Dan verliezen we onze  innerlijke kracht en worden we verder de dualiteit ingetrokken. We raken onszelf kwijt en verdwalen we, wat soms ook heel goed en nodig is om weer tot bewustzijn te komen. Eenmaal weer verbonden met ons bewustzijn, onze kern-energie, weten we dat we één zijn. Dat we niets buiten onszelf hoeven te zoeken om compleet te zijn. Dat zijn we namelijk al.

Ingezoomd zien we wat er gebeurt. Uitgezoomd zien we het spel van dualiteit.

Vol-ledig open en aandachtig aanwezig, zonder ruis van het brein, ontstaat er een bepaalde opmerkingsbegaafdheid, sensitiviteit en onthechting. Dan is er een heleboel te voelen in het moment. En aangezien de mind er niet op aanhaakt, verhuizen die sensaties en gewaarwordingen niet naar het hoofd, dus alles wordt vol-ledig toegelaten in het systeem zodat de intuïtie het zonder ruis van het brein kan verwerken. Veel ervan wordt dat ook in het moment zelf verwerkt, dat gaat geheel automatisch. Immers, we staan in contact met ons innerlijk, wat leven vanuit binnenuit mogelijk maakt. Daar verwerken we veel ervaringen ter plekke, vooral wanneer het systeem met zichzelf in balans is. Dan is er uitlijning van hoofd, hart en buik. Wat maakt dat het systeem heel is, stabiel en authentiek.