De 3 fasen van het leven

De stormen en de chaos in ons leven gaan altijd weer over in stilte en orde. Dit is een autonoom proces van het leven zelf. De momenten waar we met verlies, rouw, pijn en overspannenheid te maken hebben zijn grote momenten van chaos. Die vaak ook weer naar transformatie leiden. Hoe wij na deze momenten het licht weer vinden weten we niet. Dit is ook het autonome proces van het leven. We denken dat onze persoonlijkheid dit proces kan aansturen maar niets is minder waar. Men zegt dat zo’n 75% geheel autonoom gaat. Het is een oerprincipe van de ontwikkeling van de mens. Het is net als een haar die aangroeit en uitvalt. Ons ‘ik’ speelt maar een kleine rol in een autonoom proces dat leven heet.

Wij doorlopen, net als de dagen en de seizoenen, verschillende fases in ons leven. Kijken naar de natuur zien we 3 fases. In de natuur zien we een periode van uitdijen, groeien en zich naar buiten toe zichtbaar maken. Deze periode wordt opgevolgd voor een periode van naar binnen keren. Die weer wordt opgevolgd door een periode van stilte. Deze natuurlijke stroom zien we overal terug. In de natuur is de stilte de periode dat zaadjes vorm krijgen. In de natuur is dat nieuw leven voor een boom. Voor ons is dat een opschoning en vormgeving van onze gedachten en gevoelens.

In de lente komt alles tot bloei. Voor ons is dat een energie om gedachten en gevoelens uit te vouwen en kleur te geven. In de zomer is de naar buiten gerichte energie op zijn krachtigst en perfect voor de volle bloei. Dan komt de herfst met haar naar binnen kerende energie.

Ditzelfde proces zien we ook wanneer we uit de stilte wakker worden, onszelf naar buiten bewegen in de middag en in de avond weer meer rust nemen. In de nacht verwerken we wat we op de dag aan indrukken op hebben gedaan. Zo ook in de herfst. Overal zien we dat fase 1 altijd wordt opgevolgd door fase 2 en 3.

Na de periode van naar buitengerichtheid en groei, komt altijd de fase van inkeer. Zo kunnen opgedane ervaringen worden bekeken vanuit verschillende hoeken. Kortom, het wordt verwerkt. Die verwerking is klaar op het moment dat de stilte begint.

Dus alles gaat naar buiten toe en vervolgens naar binnen. Vanuit deze polariteit ontstaat er stilte. In die stilte ontstaat en soort worteling. Dit geeft een soort eenheidservaring. Wanneer we de stilte niet pakken raken we ontregeld. Wanneer we neigen mee te bewegen met het ritme van de maatschappij gaan we tegen de natuurwetten van het leven in. We stappen uit die natuurlijke stroom, dingen raken ontregeld en van binnen ontstaat er uitholling. Het is juist die stilte die ons in contact brengt met de binnenwereld.

De cyclus van (1) bloei, naar (2) binnen, naar (3) stilte helpt ons heel natuurlijk ons systeem op te schonen. De herfst en de winter helpen ons om ruimte te maken om de energie naar binnen te richten. Het helpt ons los te laten en om kleurrijker te worden. Hierbij komt verwerking en vertering kijken. Wat vraagt om een goede worteling en basis, want verteren en verwerken gaat niet met het hoofd. Dan blijven we piekeren en malen. Zoals de natuur de bladeren loslaat om te worden verteerd door de aarde, mogen wij het oude aan ons lichaam geven. Onze eigen processen mogen worden verwerkt door heel ons systeem, vooral door ons lichaam. Op deze manier verloopt het autonoom en voor en groot deel geheel automatisch en natuurlijk.

Ik denk dat we het meest moeite hebben met fase 3. Stilte kan zo enorm confronterend zijn. In die stilte kunnen de stormen met zijn chaos worden aangekeken. Die onrust willen we meestal niet toelaten, dus gaan we weer snel over tot de orde van de dag, fase 1. De chaos wordt niet aangekeken en de onrust niet verteerd. Wist je dat het woord chaos is het Grieks staat voor ‘nieuw begin’? Chaos is een energie om tot ont-wikkeling te komen, om tot nieuw in-zicht te komen. Wat maakt dat we uiteindelijk in fase 1 weer kunnen scheppen, maar dan echt vanuit onze essentie. Zo ontstaat er ruimte voor authenticiteit. Iets wat authentiek is opent het hart. Muziek kan ook tranen van ontroering geven. Hartstocht (passie, bezieling) is authentiek en komt uit het hart. Dat voelt zo natuurlijk dat wij mensen ons daarmee graag willen verbinden.

De cycli die de maatschappij aanhangt, met zijn ‘altijd zomer-energie’, met zijn nachtdiensten, koopzondagen en ‘rusten doe je maar in je eigen tijd’ gezwam, haalt ons weg van het natuurlijke proces. Meebewegend met de natuurlijke stroom van het leven met zijn 3 fases, brengen we onszelf weer in een natuurlijk autonoom proces. Daar waar we weer tot onszelf komen.