EEN REIS NAAR HART EN ZIEL

 

 

 

ONZE REIS NAAR DE PLEK VAN HART EN ZIEL

 

Vaak vinden we het moeilijk om ons kwetsbaar op te stellen. We doen er alles aan om ons perfectionistisch op te stellen, stoer en sterk, of juist inschikkend en welwillend. Die angst om ons kwetsbaar op te stellen komt vaak van nooit geheelde hartenpijn uit het verleden.

 

We ontwijken die angst door vluchtgedrag. Bijvoorbeeld; teveel eten, teveel sporten, wegduiken achter schermen (tv, telefoon, computer), teveel te ‘pleasen’, perfect willen zijn of overdreven gezond te doen. Weer een ander gaat het ‘wegshoppen’, ‘wegroken’ of ‘wegdrinken’. Iedereen heeft zijn eigen manier.

 

• Angst heeft ons iets te vertellen. Angst kan ons vertellen waar we nog geheeld moeten worden. -

 

Zelf creëerde ik een lichaam van staal, een pantser van spieren. Maatje 36, een 6 pack en alle spieren waren duidelijk zichtbaar. Dat pantser gaf mij vertrouwen. Toen dat pantser tijdens mijn eerste zwangerschap wegviel, had ik geen houvast meer aan de buitenkant. Ik moest wel naar binnen keren en nog wat achterstallig opruimwerk doen. Energetisch werd ik een ander mens tijdens mijn zwangerschap. Ik werd zachter, meer open en luisterde meer naar mijn intuïtie. Ik had al een hoop opruimwerk gedaan maar niet zo diep op zielsniveau. Dat begon in deze fase.

  

Ik werd me bewust van het feit dat ik zoveel had meegemaakt in mijn jeugd, tienertijd en mijn tijd als jong volwassene, dat ik een manier had gevonden om te overleven. Voor mij was dat ‘uit mijn lichaam vluchten’, de pijn niet te willen voelen en de gekwetstheid niet toe te laten. Met als resultaat dat ik droomde over een andere werkelijkheid, ik kreeg boulimia, anorexia en een verslaving naar goedkeuring van anderen…. en zo kan ik nog wel even doorgaan.

 

Ik maakte mij zorgen om van alles. Ik overpeinsde het verleden en had spanningen om de toekomst. Ik was ver verwijderd van mijn ware ik, mijn kern, mijn kracht, mijn intuïtie, mijn ziel. Al die valse angst verlamde mijn ziel.

 

Vanuit wilskracht stopte ik met mijn eetverslavingen. Ik voelde intuïtief wel aan dat ik niet langer kon doorgaan met mijn ongezonde gewoonten. Ik faalde regelmatig en gaf mezelf enorm op mijn kop. Daarna probeerde ik het weer en weer….En elke keer gaf ik mezelf op de kop. Ik vond mezelf een slappeling als het weer niet lukte.

 

• Angst is niets anders dan omgekeerd vertrouwen; het is vertrouwen in het kwaad i.p.v. in het goede-  Florence Scovel Shinn

 

Toen ik naar mijn ziel luisterde……

Ik begreep dat mijn ziel heling nodig had en leerde naar mijn innerlijke stem te luisteren en de adviezen van de ziel op te volgen. De ziel die niet mee ging met de angst maar er een boodschap uit haalde. Mijn ego die mij constant liet weten dat we in een gevaarlijke wereld leven begon te krimpen en durfde weer open en vol vertrouwen de wereld in te kijken.

 

Mijn ziel liet mij fouten maken en werd niet boos maar omarmde het gekwetste kind in mij. Ik mocht die fouten maken, mocht het op mijn eigen manier doen. Alles was goed. Ik mocht mijn tijd nemen en hoefde niet volgens de maten van de maatschappij te handelen. Ik mocht het doen zoals mijn ziel dat nodig had. Met geduld en liefde, stapje voor stapje vooruit. Soms een grote stap achteruit, ……maar dat mocht.

 

Onze boeman

Om te helen is het van belang het innerlijke geklets van ‘onze boeman’ niet als waarheid te zien. Om te helen mogen we naar de stem van onze ziel luisteren. Die is heel stil, maar als we ernaar luisteren worden we beloond met een diep gevoel van voldoening. En dat voelt heel anders dan de ego-strelende beloning die ons vooral bekend is.

 

Vergiftiging

We vergiftigden onszelf door anderen boven onszelf te stellen.

Door onszelf niet tot bloei te laten komen omdat we denken het niet te verdienen.

We vergiftigen onszelf door perfect te willen zijn voor anderen.

We vergiftigen onszelf door onze grenzen niet te stellen.

We durven geen fouten te maken. Zijn bang om anderen teleur te stellen, terwijl het de normaalste zaak lijkt om onszelf keer op keer teleur te stellen.

 

Wakker worden

Wanneer we inzien waarom we hier zijn dan kunnen we de angst gebruiken om te transformeren en de gekooide ziel te bevrijden. Te zijn wie we werkelijk zijn.

 

De confrontatie met de heftige ervaringen in ons leven kunnen ervoor zorgen dat we weer authentiek durven te zijn. De pijnen uit het verleden kunnen ons een bezield leven geven. Voelend als een soort wedergeboorte die ons rijper en wijzer maakt. Een leven luisterend naar onze ziel zal intense liefde en vreugde op ons pad brengen.

Het mooie is dat we dat ook gaan uitstralen. Daarmee dagen wij anderen uit dat ook te doen.

 

Prachtig wanneer we diepe compassie voor onszelf mogen voelen,  wanneer we ons nergens toe hoeven dwingen. Dat we ons mogen ontwikkelen op onze eigen manier, in ons eigen tempo. Wat resoneert mogen we oppakken, de rest mogen we (nog even) loslaten. Werkend aan de dingen waar we echt klaar voor zijn. Niets moet, …….want we zijn al perfect.

 

Het licht in ons laten schijnen

Wanneer we onszelf toelaten ons te ontwikkelen met liefde en compassie gebeurt er iets magisch. De vlam groeit en innerlijke kracht komt naar boven. Het licht in ons kan volop schijnen en onze duistere kanten belichten.

 

Zelfliefde wordt zichtbaar, waardoor we een andere houding aannemen. We gaan van hard werken en krampachtig dingen nastreven naar zachtheid en genieten van het moment. Zelfliefde en vertrouwen leert ons doelen te stellen zonder ons te hechten aan de uitkomst. Vol overgave en vertrouwen op dat wat op ons pad komt.

 

Minder hard werkend komen de dingen vanzelf op ons pad omdat we mogen loslaten in vertrouwen. Het najagen loslaten maakt ruimte voor dingen die in één lijn liggen met onze ziel. De wilskracht en controle mogen worden losgelaten. De neiging teveel ons best doen zal niet meer passen en voelt dan ineens heel onnatuurlijk.

Keurslijf

Ik heb altijd al een weerstand gevoeld tegen ideeën over hoe dingen horen te zijn en hoe mensen denken dat ze zich moeten gedragen. Wilde nooit in dat keurslijf zitten, maar daar zat ik op een gegeven moment wél in. Doordat ik mij liet overheersen door angst en wantrouwen kwam ik toch steeds dieper in dat keurslijf te zitten.

  

De perfectionist met intuïtie

Lange tijd heb ik controle willen hebben in de vorm van perfectionisme. Had angst om fouten te maken, om niet perfect te zijn, om te worden afgewezen, om anderen teleur te stellen.

 

Het perfect willen doen gaf mij de controle die ik graag wilde hebben omdat ik mij niet altijd veilig voelde. Mijn vader en moeder maakte vroeger veel ruzie en er was geen liefde tussen die twee. Mijn vader was agressief en gewelddadig.

 

Overigens heb ik niet de neiging om mijn familie ergens de schuld van te geven. Zij hebben ook weer hun eigen verhaal met hun eigen angsten. Ook zij zijn op hun eigen manier op zoek naar geluk en zijn op hun eigen manier hun pad aan het bewandelen om veiligheid te vinden.

 

Trauma en intuïtie

De traumatische ervaringen uit mijn jeugd hebben mijn intuïtie wel versterkt. Het is een mechanisme die mij beschermde tegen nog meer gevaar.

 

Vroeger stond ik bij vriendjes en vriendinnetjes voor de deur..... en bij het openen van de deur wist ik wat er achter de deur speelde. Ik voelde het met mijn hele systeem. Ik moest wel ‘tunen’ of het daar veilig was op niet.

 

Zielsrelaties

Wanneer we onze ware aard durven te laten zien ontmoeten we vaak gelijkgestemden die ook het pad bewandelen en in overeenstemming met hun ware zelf leven. Omgeven worden door mensen die ook trouw zijn aan zichzelf, is een waar geschenk. De oprechtheid, de puurheid, de onvoorwaardelijke liefde, de oprechte vreugde en de verbinding die wordt gedeeld is een waar geschenk.

 

Guru op een voetstuk

Wetend dat we andere zielen kunnen beroeren en dat andere zielen ons kunnen beroeren zal de hang naar een guru sterk verminderen. Immers, we zijn elkaars spirituele leraar. We hebben leraren nodig in ons leven geen guru die zichzelf op een voetstuk zet. Die leraren komen in verschillende vormen, maar vaak zijn het de ‘gewone’ mensen en dieren om ons heen. Wij zijn elkaars leraar.

 

Ego vs Ziel

Wanneer onze ziel wordt gehoord kunnen we weer in contact komen met ons hart en intuïtie. Wanneer we vrede voelen in onszelf kijken we weer nieuwsgierig en vol verwondering naar de wereld, voelen we ons niet minder waardevol of juist extreem waardevol, slim, dom, lelijk of knap. We leren dat het puur gedachten zijn die ons ego kunnen strelen of neerhalen.

 

Vergelijkingen en beoordelingen liggen constant op de loer en soms trappen we er in. Maar wanneer we weer de stem van onze ziel horen weten we….dat is beweging en groei. 

 

Het leven als leerschool

Het leven is onze leraar. Het verdriet is onze leraar. Hierdoor krijgen we de kans ons ware zelf te ontdekken, inclusief onze talenten. Verlies en angst laten onze ziel groeien. Hierdoor weten we wat onze missies en doelen zijn in dit leven. We mogen altijd een leerling van het leven blijven omdat er nog zoveel te leren is en te ontdekken......

 

Ondanks het leven niet altijd te begrijpen is is het een waar geschenk om onszelf te kunnen bevrijden van angsten en pijnen zodat de poort naar onze ziel zich kan openen.